Hoe dan? Integreren, verduurzamen, sociaal ondernemen

Photo by barun patro from FreeImages.com Een jaar geleden stelden wij onszelf een challenge: een jaar lang elke maand iets in ons leven verduurzamen. Henry werkt al jaren in de duurzame energie en ik ondersteun onder andere duurzame sociaal ondernemingen vanuit mijn bedrijf. Maar ondanks onze na-isolatie, onze LED-lampen en zonnepanelen hadden we nog steeds een ecologische voetprint van ruim 2 wereldbollen (3,8 hectare). Er was, en is, dus nog wel ruimte voor verbetering, met name in ons consumptiepatroon. Ik had twee doelen met deze challenge: Allereerst wilde ik niet alleen professioneel duurzaamheid promoten, maar ook privé een duurzaam leven leiden. Daarnaast wilde ik ontdekken en laten zien hoe een gewoon Nederlands gezin kon verduurzamen. Dus schreef ik mijn blog. Omdat we al veel technische maatregelen hadden genomen, zouden we vooral bezig zijn met duurzame gewoontes aanleren. Omdat verschillende bronnen aanraden dat nieuwe gewoontes het beste kunnen worden aangele

Photo by Christian Kitazumea from freeimages.com Reduce, Reuse, Repair, Recycle. De maand juli stond in het teken van hergebruiken en repareren. Ik wilde eigenlijk voor deze challenge naar een naaicursus of iets dergelijks, maar daar is het niet van gekomen. Zelf klunzen op de naaimachine zie ik ook niet zitten: Ooit vroeg ik mijn schoonmoeder me te leren naaien en tijdens deze spoedcursus lachte ze me in mijn gezicht uit. (Note: mijn schoonmoeder is normaal gezien heel aardig, dus dit zei echt wat over de scheefheid van de zoom die ik probeerde te naaien.) Gelukkig zijn er door het jaar heen genoeg dingen om te repareren, dus bundel ik voor dit blog een paar van mijn ervaringen. Ok é , sommige reparaties staan nog op mijn to-do lijst, maar ja ik heb dan ook twee linkerhanden...  Fietsstoeltje: In het kader van tweedehands spullen aanschaffen via Marktplaats, kocht ik een fietsstoeltje voor dochterlief. De bandjes waren wat rafelig, maar volgens de verkoopster konden z

Op onze camping zit een duurzaam eetcafé  (aanrader!), met als mantra: reduce, reuse, repair, recycle. Voor de echte verduurzamer een top-mantra.  Ik kreeg consuminderen niet zo snel in een challenge gegoten, maar ik raad iedereen het boek:  “The Overspent American, Why we want what we don’t need”  aan. Korte samenvatting: wanneer je stopt met jezelf vergelijken met je peers, of nog erger met mensen die het net een beetje beter hebben, ga je vanzelf minder consumeren. Qua recyclen zijn we na een jaar verduurzamen behoorlijk goed bezig. In de komende twee bloggen dus aandacht voor hergebruiken en repareren. Juli: de laatste maand van mijn duurzaamheidschallenge is aangebroken, en ik smokkel een beetje. In plaats van me deze maand helemaal op hergebruiken en repareren te focussen, heb ik gedurende het jaar dingen hergebruikt en gerepareerd. Daarom hieronder een aantal voorbeelden van het afgelopen jaar. DIY-Herbruikbaar notitiemateriaal Eerder schreef ik al over he

Photo by Laupo Beta from FreeImages.com Mijn dochter van anderhalf is dol op onze Turkse buurvrouw. Elke keer dat ze ontsnapt rent ze naar de buren en klopt op het raam, in het volste vertrouwen dat de deur zal opengaan en de buurvrouw haar een Turkse lekkernij zal toestoppen. Onze buurvrouw houdt er namelijk van haar bakkunsten met ons te delen. En wij houden daar ook van. Wanneer er een Islamitisch feest is, wordt er dan ook regelmatig een bord met lekkers over de schutting gegeven. Aanstaande zondag is het offerfeest. Eid Mubarak! Helaas zijn we niet thuis, maar ik vier deze feesten graag een beetje met mijn buren mee. Jammie! Afgelopen mei vielen er een aantal feesten uit verschillende tradities dicht bij elkaar: Pasen, Pascha, Ramadan en 5 mei. Her en der door het land werden gecombineerde feesten gehouden: Vrijheidsiftars bijvoorbeeld, o.a. georganiseerd door de organisatie Vrijheidstour. Ik word enthousiast van dit soort initiatieven. Maar ik hoorde ook kritiek

146 items. Zoveel stukken kleding hebben we gemiddeld per persoon in de kast hangen. (andere bronnen zeggen 173, dit is dus   blijkbaar een conservatieve schatting.) En we dragen een kledingstuk gemiddeld 7 keer. Ze hangen drie jaar in de kast en worden dan weggedaan. Dat is een hoop kleding en daar zijn we snel op uitgekeken! Het grootste gedeelte van de kleding wordt niet erg duurzaam en niet erg eerlijk gemaakt. Kortom bij een duurzame levensstijl hoort ook duurzame kleding. Om eerlijk te zijn zag ik zo op tegen het verduurzamen van mijn kleding, dat ik het hele jaar geen kleding voor mijzelf heb gekocht (alleen een paar niet-duurzame schoenen, maar die waren echt nodig). Dat is heel duurzaam, maar niet eeuwig vol te houden. Toen ik dus mijn zomerschoenen niet kon vinden (dacht dat ik ze per ongeluk had laten recyclen), en mijn onderbroeken na 10 jaar gebruik van me af lubberden, moest ik er afgelopen maand aan geloven: duurzame kleding en schoenen. Waarom zag ik hier

Photo by margarit ralev from FreeImages Hoe groot zijn jouw dromen en toekomstverwachtingen? Hoe groot mogen de dromen zijn van migrant-vrouwen? Twee jaar geleden moest ik noodgedwongen een langgekoesterde droom opgeven. Ik moest mezelf en mijn toekomst opnieuw uitvinden. Ik had het geluk een goed vangnet te hebben in de vorm van een stabiele relatie, een stevig netwerk van vrienden en familie en daarnaast heel basaal een stabiele financiële situatie en een goede opleiding. Maar makkelijk was het niet om op je 35 e naar je leven te kijken en een antwoord te vinden op de vraag:   “Wat nu?” Mijn migrant-vriendinnen moeten zichzelf ook opnieuw uitvinden, maar zonder sterk lokaal netwerk, kennis van het Nederlandse systeem, noch een stabiele financiele situatie of voor bedrijven makkelijk te waarderen opleiding. Ik zie velen van hen hun dromen bijstellen tot ver onder hun kunnen: Een Iraanse vriendin die droomde van juriste worden, durft niet verder te denken dan kraamv

Photo by margarit ralev from FreeImages How big are your dreams and expectations for the future? How big should the dreams of migrant-women be? Life can hit nasty blows. Two years ago I had to give up a long held dream. I had to reinvent myself and my future. I was lucky to have a safety-net in the form of a stable relationship, a strong network of friends and family, and very basic, a stable financial situation and a good education. But it wasn’t easy to be 35 and face the question: “What should I do now?” My migrant-friends also have to reinvent themselves, but often without a strong local network, knowledge of the Dutch system, nor a stable financial situation or diplomas that Dutch companies know how to value. I see many migrant friends tune down their dreams far below their potential. Like my Iranian friend who dreamed of becoming a lawyer, but now doesn’t dare to think beyond becoming a maternity nurse. (Nothing wrong with maternity nurses, not a great match fo

Wanneer je aan het verduurzamen slaat, is het fijn als je af en toe per ongeluk een duurzame keuze maakt. Dit gebeurde mij met onze vakantieplannen. Gezien mijn bucketlist best bijzonder. Ik houd namelijk erg van verre reizen. Op mijn bucketlijst staat onder andere het bezoeken van alle Europese landen. Daarnaast wonen verschillende dierbaren op het Zuidelijke halfrond. Ik hoop hen toch nog af en toe te kunnen ontmoeten. Ik ga het vliegtuig daarom niet voorgoed afzweren, en dat zorgt automatisch voor een best grote eco-voetafdruk. Vliegtuigen stoten namelijk grote hoeveelheden CO2 en andere broeikasgassen hoog in de atmosfeer uit. Juist daar waar ze extra schade toebrengen aan het milieu. Het effect op het milieu van vliegen is volgens het IPCC daardoor 2,7 keer die van de CO2-uitstoot van vliegtuigen. Deze effecten kunnen in de praktijk slechts gedeeltelijk gecompenseerd worden.     Volgens het Handboek ecoreizen van National Geographic houdt een goede ecoreiziger r

How do you raise your children in a multi-cultural society? 1) together! Please leave your comments on your experiences and thoughts and challenges in the comment-section. Lets learn from each other. Below my thoughts: Our generation of parents are pretty consciously trying to answer that question. Yesterday I and a friend wondered: how did our grandmothers manage to raise so many children? I suspect they thought about it a whole lot less. And apparently in many cultures this is still the practice. ( L. Eldering, Cultuur en opvoeding ). But also my non-cheese-head friends have hopes and dreams for their children. Meeting parents from different cultures In our neighbourhood there are various opportunities for parents from different cultures to meet each other. Henry attends the “vaderschapsdebatten” where he discusses issues surrounding upbringing. I attend (irregularly) a women's meetup, toddler-playgroup (which I used to organise), and other events. My expat fri

Hoe voed je je kinderen op in een multiculturele samenleving? Onze generatie ouders zijn behoorlijk bewust bezig met deze vraag. Gisteren verzuchtte ik samen met een vriendin: hoe deden onze oma's dat: zoveel kinderen opvoeden? Ik vermoed een stuk minder bewust in ieder geval. In veel andere culturen schijnt er ook veel minder bewust gewerkt te worden aan de opvoeding. (Zie het boek 'cultuur en opvoeding' ) Maar ook mijn niet-kaaskop vriendinnen willen graag dat hun kinderen leuke volwassenen worden met een mooie toekomst.  Ontmoet ouders uit andere culturen In onze wijk zijn verschillende gelegenheden om als ouders uit verschillende culturen van elkaar te leren. Henry gaat naar de "vaderschapsdebatten", waar hij met vaders uit de wijk praat over opvoeding. Ik ga (onregelmatig) naar een vrouweninloopochtend en naar een ouder-kind speelochtend, (vroeger organiseerde ik die zelfs). Mijn expat-vriendinnen vertellen mij dat je eerste kind krijgen en opvoeden z

Er leven veel mensen op de aarde. Zoveel mensen dat hen allemaal duurzaam te kunnen voeden een nijpend probleem wordt. Een duurzaam eetpatroon is dus ook onderdeel van een duurzame levensstijl. EAT-lancet onderzocht wat een duurzaam en gezond voedingspatroon zou zijn als we 10 miljard mensen moeten voeden in 2050. Eigenlijk lijken de aanbevelingen van EAT-Lancet veel op de bekende schrijf van vijf van het voedingscentrum. We moeten vooral nog meer groenten en fruit eten (per dag: 300 gram groenten, 200 gram fruit, 50 gram aardappel-achtigen, 232 gram rijst en granen, en 75 gram peulvruchten), en minder (rood) vlees: per week 98 gram rood vlees, 203 gram gevogelte en 196 gram vis. Henry komt uit een familie van fervente vleeseters, en mijn 6 jarige zoon vindt alle groenten "niet zo lekker, mama." Dus ik was enigszins opgelucht dat EAT-Lancet niet een geheel veganistisch dieet voorschrijft. Dit EAT-lancet dieet vergt wel enige aanpassing, maar klinkt niet onhaalbaar

Wennen aan het Nederlandse weer Een Amerikaanse kennis vertrouwde me ooit toe: “Ik besefte dat ik in de problemen zat door te verhuizen naar Nederland, toen ik kennismaakte met het concept ‘zomerjas’. Zomer en jas horen niet samen te gaan.” Eigenlijk is Nederland een koud, nat moeras. We hebben dat moeras vakkundig drooggepompt (Wel erg enthousiast, wat weer zorgt voor problemen als bodemdaling, CO2-uitstoot en rotte funderingen, maar dat is stof voor een ander blog). Klimaatverandering geeft ons wel steeds extremer weer, met bijvoorbeeld een heuse ‘Indian Summer’.   Maar een echt Indiaas of Syrisch klimaat zullen we voorlopig wel niet krijgen. Het weer en ons sociale leven Ik vermoed dat het weer een belangrijke invloed op ons sociale leven heeft.  In zonnige landen speelt een groot deel van het sociale leven op straat af. Een praatje maken op straat is een normale manier om mensen te leren kennen. Als je hier naar buiten gaat, kom je vaak niemand tegen. Ons sociale

Water Natuurlijk verkiezingslaarzen waren ook in Zaandam Water: voorwaarde voor leven. Een mens kan 40 dagen zonder voedsel, maar maximaal 3 zonder water. Het is de enige natuurlijke bron van drinken dat bestaat, voor een gezonde levensstijl hoor je elke dag 2 liter water te drinken. Dus sta even op en pak een glaasje water. Ben je er weer? Gezien het belang van water voor ons bestaan, hoort zorgvuldig omgaan met water bij een duurzame levensstijl. Gemiddeld gebruiken we in Nederland 133,4 liter drinkwater per persoon per dag. Dat is een hoop meer dan de 2 liter die we per dag moeten drinken. Het reinigen van al dat water kost ons natuurlijk handen vol geld, zowel aan de voorkant (via drinkwaterbedrijven), als aan de achterkant (rioolwaterzuiveringsbedrijven).   Daarnaast leven we natuurlijk in een grote badkuip, en dagelijks werken dijken, duinen en gemalen hard om te zorgen dat we droge voeten houden. Zorgen voor water, dat doen we al eeuwen samen: via de waterschappen.

Aardgas heeft ons Nederlanders veel gebracht: het haalde ons uit de economische crisis in de jaren 80, stond aan de basis van ons poldermodel en hield onze huizen warm de afgelopen decennia. Maar het is een fossiele brandstof en de winning zorgt voor aardbevingen in Groningen. De regering is overstag, we moeten van onze gasverslaving af, ik ook. We hebben nog wel even, maar niet oneindig lang. Daarom maakten Henry en ik deze maand een plan om ons huis van het gas af te halen: wat komt daar bij kijken, hoeveel geld zou dat kosten en wanneer zouden we welke stappen kunnen nemen? Gelukkig heeft het RVO een studie gepubliceerd over het aardgasvrij maken van woningen en daarbij specifiek ook gekeken naar de opties voor een jaren zestig rijtjeswoning. Dat scheelt een hoop zoekwerk.    Er zijn op dit moment 4 alternatieven voor aardgas: biogas, Geothermie (Hoge temperatuur warmtenet), Lage temperatuur warmtenet, en all-electric (warmtepomp).        Biogas: maar in beperkte mat