Hoe dan? Integreren, verduurzamen, sociaal ondernemen

5 maanden onderweg in onze duurzaamheidschallenge heb ik een werkende strategie ontdekt: elke keer dat ik iets nodig heb, zoek ik op wat het duurzame alternatief is. Lang leve internet! Afgelopen maand raakte mijn schoonmaakmiddelen op en dus ging ik op zoek naar duurzame alternatieven voor schoonmaakmiddelen. Het blijkt dat het recept voor schoonmaakmiddelen heel simpel is: Los huishoudzeep (de simpelste zeep dieje kan krijgen bij de drogist) op in water en voeg daar eventueel soda (allesreiniger), baking soda (schuurmiddel) en natuurazijn (wc-reiniger, maar pas toevoegen aan je schuurmiddel als je het in de wc stopt; gaat namelijk bruisen) aan toe. Geïntrigeerd zocht ik verder, hoe worden alle andere vloeibare zeepsoorten gemaakt?         vloeibare handzeep: zelfgemaakte vloeibare zeep + eventueel glycerine (ook bij de drogist te krijgen)         vloeibare shampoo: zelfgemaakte vloeibare zeep + eventueel Baking soda (glanzend haar), olijfolie (droog haar), kruidenthee

Ik heb een galajurk nodig. Een met behoorlijk wat bling-bling. Daarbij een bijpassende bolero, en een paar uitbundige sieraden van goud en diamant. Daarnaast moet ik echt bijpassende naaldhakken kopen en leren daarop te dansen. Ook zal ik een afspraak moeten maken bij de visagist en de kapper. Nee, ik ga niet naar een gala van de Quote500 of meedoen met Miss Nederland. Ik ben uitgenodigd voor de housewarming van een Afghaanse vriendin. Vorig jaar op het verjaardagsfeestje van haar zoon was ik zwaar underdressed, dit jaar moet ik maar het zekere voor het onzeker nemen. Op kleine huiselijke feestjes blijkt steevast de kamer gevuld te zijn met vrouwen in gala, er staat voor een jaar eten op de tafels en de muziek roept ons luid op te dansen. Daar steekt een Nederlandse verjaardag wat schril bij af.   zandkastelen bouwen is ook lastig in gala... Ik kleed me, in de woorden van een Iraanse vriendin, erg simpel. Zelfs voor Nederlandse begrippen: op normale dagen vergeet ik mi

Gedoe Iedereen is voor duurzaamheid, maar duurzaam leven blijkt een uitdaging. Waarom? Omdat de grootste vijand van verduurzamen gemakszucht is. De grote supermarkten, onze huishoudelijke apparaten, onze kant en klaar maaltijden, handig in porties verpakte voeding, en alle wegwerpspullen: ze sparen ons tijd uit. De afgelopen maanden blijkt elke keer weer dat onze routine doorbreken, hoe nobel het doel ook, voelt als veel gedoe. En dus word ik geconfronteerd met een steeds harder sputterende man. Met eigen katoenen zakken naar de markt:   “maar dan moet ik zelf bedenken wat voor groenten we in de macaroni gooien.” Zelf allesreiniger maken: “Dat is wel heel extreem hoor.” Aardappels op de markt kopen: “Nu kost eten koken ons een half uur extra (want we moeten aardappels schillen).” De beste strategie tegen deze gemakzucht? Gewoon doen en daarna stug volhouden, dan draait Henry vanzelf bij. Afval scheiden In december stond recyclen op het programma. Henry lijkt afvalscheiden he