Verduurzamen #hoedan? Juli-2: repareren

Photo by Christian Kitazumea from freeimages.com

Reduce, Reuse, Repair, Recycle. De maand juli stond in het teken van hergebruiken en repareren. Ik wilde eigenlijk voor deze challenge naar een naaicursus of iets dergelijks, maar daar is het niet van gekomen. Zelf klunzen op de naaimachine zie ik ook niet zitten: Ooit vroeg ik mijn schoonmoeder me te leren naaien en tijdens deze spoedcursus lachte ze me in mijn gezicht uit. (Note: mijn schoonmoeder is normaal gezien heel aardig, dus dit zei echt wat over de scheefheid van de zoom die ik probeerde te naaien.)

Gelukkig zijn er door het jaar heen genoeg dingen om te repareren, dus bundel ik voor dit blog een paar van mijn ervaringen. Oké, sommige reparaties staan nog op mijn to-do lijst, maar ja ik heb dan ook twee linkerhanden... 

Fietsstoeltje:

In het kader van tweedehands spullen aanschaffen via Marktplaats, kocht ik een fietsstoeltje voor dochterlief. De bandjes waren wat rafelig, maar volgens de verkoopster konden ze nog best 'een ronde mee'. Tja dat is natuurlijk codetaal voor: ren heel snel weg, dit ding gaat binnen no-time stuk, maar ik waagde het erop. Na een keer wat harder trekken aan de onderkant scheurde het onderste bandje af. Laat nou precies die band niet te vervangen zijn, omdat bij het nieuwe model geen stof wordt gebruikt, maar plastic. In een eureka-moment toog ik naar de bouwmarkt voor snelband en fabriceerde met mijn twee linkerhanden een eigen vervanging voor de bandjes van het fietszitje. Zie hier het resultaat. Ik was best trots op mezelf.

Repareren fluit

28 jaar geleden kreeg ik van mijn ouders een mooie dwarsfluit, inclusief fluitlessen. Inmiddels speel ik nog slechts 1 keer per maand in de kerk, maar mijn fluit heeft wel sentimentele waarde. Dit merkte ik toen er tijdens het oefenen plotseling een schroefje losschoot en ik geconfronteerd werd met het idee dat mijn fluit ook kapot kon gaan. “Je moet gewoon je fluit een goede beurt geven bij die-en-die winkel” adviseerden mijn mede-muzikanten. Toen ik de offerte aanvroeg, bleek dat ik kon kiezen uit een revisie of een grote beurt. Wat mijn fluit nodig had, hing af van de laatste keer dat de fluit een beurt had gehad of was gereviseerd. Uhm, nooit? Afijn om een lang verhaal kort te maken, moest ik de fluit laten reviseren. Zo’n revisie kost ongeveer net zoveel als de fluit nog waard was, maar een nieuwe fluit krijg je niet voor dat geld. In het kader van duurzaamheid en vanwege de sentimentele waarde dus een gereviseerde fluit voor mijn verjaardag. Wat is mijn fluit nu mooi! Wat fluit ‘ie lekker!

Photo by Nik Freya from freeimages.com

Herzolen van schoenen en oplappen van broeken

Zoonlief verslijt schoenen en broeken alsof het ijsjes tijdens warme zomers zijn. Geld voor dure kinderschoenen hebben we eerlijk gezegd niet, dan maar een keertje verzolen. De winterschoenen van mijn zoon, die ik op de groei heb gekocht, breng ik daarom naar de schoenmaker. Hij zal me wel wat meewarig aankijken, maar dat heb ik er graag voor over. Ik ben benieuwd hoe lang zoonlief plezier zal hebben van zijn gemaakte schoenen: groeit hij er uit of gaan ze weer kapot? We zullen zien.

Broeken kunnen in theorie op veel verschillende manieren hersteld worden. Zoals gezegd, ik heb niet zo’n talent op dit gebied, maar om zoonlief nu alleen maar in broeken met gaten te laten lopen is ook zo wat. Dus ik wil enkele tips van dit blog van lady lemonade uitproberen. Een broek heb ik inmiddels versteld (door achter het gat een ander stofje te naaien), het resultaat is niet echt zoals ik het me had voorgesteld.  Ik heb bij de HEMA  van die strijkpatches en figuren voor op de broek besteld. Ik wil ook nog uitproberen om op de markt stukjes stof te kopen en die in allerlei figuren te knippen om op de broeken te naaien. Daarna de evaluatie: wat houdt het langst en wat vindt zoonlief het mooist? Als tussenoplossing hebben we al een keer de truc met de korte broek en kniekousen uitgeprobeerd. Zoon vond het supergrappig, totdat hij viel. Toen wilde hij toch liever een lange broek aan…

Photo by Alessandro Paivaa from freeimages.com

Muizengaten in onze luifel.

Verder op mijn to-repair lijstje: Een seizoensplek op een camping in de duinen is duurzaam en ontzettend leuk. Alleen wordt onze camping ook bevolkt door muizen. Daar hadden we niet aan gedacht toen we na een weekend naar huis wilden gaan en we onze luifel voor die paar dagen in de voortent lieten liggen. Het weekend daarop zat er een muizennest in de luifel en moedermuis had zich een toegang tot het nest geknaagd door het luifeldoek heen. Deze gaten willen we herstellen zoals we ook de broeken van zoonlief herstellen: met stukken tentdoek over de gaten naaien. Hiervoor moet ik alleen nog even tentdoek zoeken en mijn schoonmoeder lief aankijken om toch nog een keer de naaimachine uit te leggen.

Conclusie:

Repareren is vaak een hele goede optie, maar vooral als je zelf handig bent. Voor minder handige mensen zoals ik is laten repareren best een goed alternatief. Dan is het alleen slechts een duurzaamheidsmaatregel en niet persé een manier om te besparen. Het probleem is dat repareren precies zo'n klusje is dat vaak blijft liggen. Het vraagt wel enige organisatie (alweer!). Maar, on the bright side, (laten) repareren geeft ook wel erg veel voldoening. Meer voldoening in ieder geval dan versleten spullen weggooien en nieuwe kopen. Maar misschien is dat de zuunige hollander in mij…