Integreren, hoe dan? Aflevering 15: Integreren in het Nederlandse verenigingsleven

Wennen aan het Nederlandse weer

Een Amerikaanse kennis vertrouwde me ooit toe: “Ik besefte dat ik in de problemen zat door te verhuizen naar Nederland, toen ik kennismaakte met het concept ‘zomerjas’. Zomer en jas horen niet samen te gaan.”

Eigenlijk is Nederland een koud, nat moeras. We hebben dat moeras vakkundig drooggepompt (Wel erg enthousiast, wat weer zorgt voor problemen als bodemdaling, CO2-uitstoot en rotte funderingen, maar dat is stof voor een ander blog). Klimaatverandering geeft ons wel steeds extremer weer, met bijvoorbeeld een heuse ‘Indian Summer’.  Maar een echt Indiaas of Syrisch klimaat zullen we voorlopig wel niet krijgen.

Het weer en ons sociale leven

Ik vermoed dat het weer een belangrijke invloed op ons sociale leven heeft. In zonnige landen speelt een groot deel van het sociale leven op straat af. Een praatje maken op straat is een normale manier om mensen te leren kennen. Als je hier naar buiten gaat, kom je vaak niemand tegen. Ons sociale leven speelt zich veel meer af binnenshuis, bij verenigingen en meet-ups. Wij zijn onlosmakelijk verbonden met onze agenda, omdat we ergens heen moeten om mensen te ontmoeten. In stedelijke gebieden zijn de netwerken steeds minder geografisch gebonden: vroeger speelde je sociale leven af in je eigen buurt, waar je omging met mensen uit je eigen vereniging en/of kerk. Tegenwoordig ‘spreek’ ik mensen uit het hele land via whatsapp, mail en telefoon. Afgelopen maand heb ik vele kilometers gereden om de leden van Water Natuurlijk te ontmoeten. In mijn buurt heb ik eigenlijk de minste contacten.

Het Nederlandse verenigingsleven

Wanneer je het belang en de cultuur van verenigingen niet kent, is het best lastig om Nederlandse vrienden te maken. Want vrienden maak je op de vereniging. De verenigingscultuur is diep verankerd in onze Nederlandse cultuur. Een sportvereniging is niet zoals een sportclub waar je een service komt halen. Nee, er wordt van je verwacht dat je bardienst draait, bij de ledenvergadering bent, scheidsrechter of commissielid bent. Allemaal omdat een vereniging draait op de leden. Maar juist in het samen een vereniging draaiend houden ontstaan de vriendschappen. Mijn oom Bart, lid van een zeilvereniging, zei altijd: “we moeten de leden nog meer betrekken.”

Dit verenigingsdenken sijpelt door naar andere sociale structuren: we verwachten bijvoorbeeld een zelfde betrokkenheid bij de school van onze kinderen, en ook in bepaalde mate op het werk.

Stappenplan

Het Nederlandse verenigingsleven is veelal onzichtbaar voor buitenstaanders en ook best uniek aan Nederland. Lid worden van een vereniging is een goede manier om te integreren in de Nederlandse maatschappij. Maar 1) Hoe kom je als migrant hierachter? 2) Hoe leer je de mores van de vereniging van je keuze?

Hierin denk ik dat geboren en getogen Nederlanders een mooie rol kunnen spelen. 

Het stappenplan:

-        Maak kennis met je niet-westerse buren. (zie eerdere blogs)

-        Vertel enthousiast over je vereniging en over lid zijn van een vereniging in het algemeen

-        Vraag geïnteresseerd of zij vroeger ook lid waren van een vereniging en hoe dat ging.

-        Nodig je buren uit om eens mee te gaan

-        Of als ze niet zo enthousiast zijn over jouw korfbalvereniging, biedt aan om samen eens te gaan kijken bij een vereniging die hen leuk lijkt

-        Wees enigszins mild richting nieuwe migrant-leden: Misschien kennen zij de algemene verenigingsmores niet, laat staan de specifieke mores van jouw vereniging. Leg deze mores uit…