Integreren, Hoe dan? afl. 12 De vreemde eend in de bijt

Ze dropte onverwachts in een compleet nieuwe omgeving. Om haar heen was iedereen druk bezig zijn eigen plekje te veroveren. Geboeid keek ze toe: "Nee, dit is niet de perfecte match." "We zoeken eigenlijk iemand die wat meer zo is". Langzaam dwaalde ze door haar nieuwe omgeving, ze maakte af en toe een praatje en iedereen was vriendelijk voor haar. "Wat ben je bijzonder! Echt uniek, ja. Interessant!"

Na een tijdje wilde ze wat voor haar omgeving gaan betekenen, je kon tenslotte niet altijd de toerist blijven uithangen. Ze sprak een kennis aan: "weet jij misschien een goede plek voor mij?" "Hmm, probeer het is daar in die hoek, daar zijn ze altijd op zoek naar types zoals jij." Vol goede moed liep ze naar de hoek die haar kennis had aangewezen. "Goedendag, ik ben Mo, ik wil graag wat nuttigs doen hier, en mijn kennis zei dat jullie altijd op zoek zijn naar types zoals ik." Een lange man nam haar van top tot teen op. "Nou ik weet niet of je wel de juiste uitstraling hebt voor ons, misschien pas je beter bij Margriet of Elsa".

 "Margriet! Kan je kijken of zij bij jouw afdeling matcht?" Hoopvol liep Mo met Margriet mee, maar al snel was duidelijk dat ze niet helemaal paste. Margriet vond haar te glad, Elsa vond haar niet veelzijdig genoeg. "Misschien heb je meer geluk bij Jaap."opperde Margriet nog voor ze zich omdraaide en verder ging met haar eigen kringetje. Uren lang liep Mo van figuur naar figuur, maar nergens was de perfecte match. Ze week steeds teveel af van de anderen. Groepjes vormden zich om haar heen van figuren die perfect bij elkaar leken te passen. Het viel Mo op dat deze groepen niet meer wilden proberen of Mo bij hen zou passen.

Ontmoedigd en eenzaam trok Mo zich steeds meer terug. Vanuit de hoek keek ze jaloers naar de anderen die elkaar zo makkelijk hadden gevonden. Twijfel knaagde aan haar ziel: Wat als ze altijd hier moest blijven, maar er nergens een plekje voor haar was?

"He he" riep het meisje blij uit, terwijl ze een mooie doos van de plank pakte, "Ik heb eindelijk tijd om lekker te gaan mozaïeken. Ik denk dat ik maar een zonsopgang maak. Dat gouden stuk dat ik vorige week heb gekregen, zou een prachtige zon zijn..."