Integreren, hoe dan? Afl. 11 Sint en Piet

De nationale sinterklaasintocht is dit jaar op nog geen 20 minuten fietsen, met fietskar en kinderen, van mijn huis vandaan:  aan de Zaanse schans. Toen het bekend werd gemaakt werd ik overspoeld door enthousiaste whatsappjes van vrienden en familie. Ik zelf was minder blij, want Sinterklaas is inmiddels verworden tot een moreel dilemma van ongekende proporties en een veiligheidsissue. En dit allemaal vanwege de vormgeving van het hulpje van de sint: zwarte Piet.

Ik was als kind groot fan van zwarte Piet. Hij was kinderlijker dan de sint en dus benaderbaarder. Mijn brieven gingen naar Piet, zijn kleren vond ik mooi, ik was ervan overtuigd dat Piet zwart was vanwege de schoorsteen en dacht niet na over zijn negroïde uiterlijk en grote oorbellen. Ik groeide dan ook op in een vrijwel blanke omgeving. Er zaten 2 negroïde kindjes in mijn basisschoolklas en 1 in mijn middelbare schoolklas. Over de slavenhandel had ik op 4 jarige leeftijd nog nooit gehoord. Er is geen reden waarom sinterklaas iets met racisme te maken zou hoeven hebben, maar:

Een aantal jaar geleden liep ik in het rijksmuseum rond en zag daar een schilderij met allemaal zwarte pieten: Het was een schilderij uit de koloniale tijd, en de zwarte pieten waren Afrikaanse slaven. O… Dus laten we eerlijk zijn: Ja, in het Sinterklaasverhaal is Piet een kindervriend, geen slaaf maar hulp van Sint en veel kinderen lopen weg met hem. Maar hij is ook de domme clown, die de boel altijd in de soep liet lopen. En hij is vormgegeven als een Afrikaanse slaaf.

Mijn zoon zit op een gemengde school, veel van zijn vriendjes hebben een mooi kleurtje. Ik zou als moeder door de grond zakken als hij tijdens een ruzie een van zijn vriendjes uitschold voor Zwarte Piet. En al voed ik David anders op, zolang Zwarte Piet blijft als hij is, zullen er kinderen vanwege hun huidskleur uitgescholden worden voor Zwarte Piet.

Kortom: helaas heeft Zwarte Piet anno 2018 zowel met slavenhandel als racisme te maken. Dus maak van Piet een roetveegpiet, een regenboogpiet of geef hem willekeurig welk ander kleurtje dan ook en trek ‘em alstublieft een ander pak aan. Sinterklaas is dan nog steeds een kinderfeest en Piet blijft zijn grappige, beetje klunzige sidekick. Alleen de associatie tussen Piet, een negroïde uiterlijk en de slavenhandel verdwijnt.

In mijn vorige blog over integratie schreef ik: Cultuur verandert, dat kan je als volwassene best aan. Ik denk dat we als Nederland een niet-zwarte Piet ook best aankunnen. Een niet-zwarte Piet tast onze kwaliteit van leven namelijk niet aan, verbetert die hoogstens voor onze medelanders. De kinderen realiseren zich hoogstens een jaartje eerder waar de cadeaus eigenlijk vandaan komen. Bovendien kan ik dan weer zorgeloos mijn kinderen naar de intocht meenemen.