Integreren, Hoe dan? afl. 4 Uitnodigen

Ik heb altijd geleerd dat het onbeleefd is om jezelf bij iemand uit te nodigen.  En al helemaal niet voor het eten. En dus nodigde ik in eerste instantie altijd mijn niet-westerse vrienden eerst bij ons uit, en stelde niet voor dat wij zouden komen eten: Nee, ik wilde niet zo onbeschoft doen. Totdat mijn vader me vertelde dat hij had gelezen dat in sommige culturen mensen het liefst hadden dat je op bezoek kwam in plaats van uitgenodigd te worden. Moeilijk te geloven? Dat vond ik ook. Tot ik in contact kwam met een Turks stel. Ik weet niet hoe vaak ik hen heb uitgenodigd om bij mij thuis te komen eten. De boot werd volledig afgehouden. Na de zoveelste ‘inshallah’ dacht ik aan de woorden van mijn vader en besloot het over een andere boeg te gooien: “Als het lastig is voor jullie om bij ons te komen, kunnen we ook wel bij jullie komen eten?” “O, dat is goed, donderdag?” Hmm, over cultuurclash gesproken.

De activiteiten die we opzetten voor ‘nieuwkomers’ om te integreren, gaan heel erg uit van het Nederlandse uitnodigingsbeleid: Wij nodigen hen uit om bij ons op bezoek te komen. Taalles wordt gegeven in onze buurthuizen, onze verenigingen zijn open voor iedereen, dialooggroepen zijn ‘bij ons’. Wij hebben zo het gevoel erg gastvrij te zijn, maar werkt dit wel? Mijn man gaf een tijdje taalles als vrijwilliger bij een welzijnsorganisatie. Toen de welzijnsorganisatie failliet ging, dreigden de taallessen ook te stoppen. Een Indiase vriendin vroeg ons om zelf taalles te komen geven aan haar en haar vrienden. En dus gaven we drie maanden lang taalles aan een groep Indiase mensen, bij haar thuis. Een paar van deze groep zijn dierbare vrienden geworden.

Blijkbaar moeten sommige nieuwkomers eerst over een drempel heen om op bezoek te gaan. De vraag die we ons kunnen stellen is: kunnen we eerste activiteiten bedenken waarbij we onszelf uitnodigen bij de nieuwkomers? Op een manier die veilig is voor beide partijen? Dus als het eerste contact met de buren is gelegd vragen of ze het leuk zouden vinden als je een keer komt eten. Of als je als buurt een interculturele maaltijd wil organiseren, vragen of het bij je niet-westerse buurtgenoten kan, en of zij hun vrienden ook willen uitnodigen. Of taalles geven aan huis. En kunnen we dan, in onze ‘kennismaken met de Nederlandse Maatschappij’-lessen, het hebben over de Nederlandse gastvrijheid-etiquette.

Hebben jullie nog voorstellen hoe we kunnen omdenken in waar we onze interculturele activiteiten kunnen organiseren?