Integreren, hoe dan? afl 7 Tijd
Tien jaar geleden trouwde
een van mijn beste vriendinnen met een Zuid-Amerikaan. Wij waren nog yup en
zagen een mooie smoes voor een prachtige reis naar Zuid-Amerika. Dus we pakten
onze koffers en vlogen naar Zuid-Amerika voor de bruiloft. We hadden een
uitnodiging gekregen voor de bruiloft waarop stond dat het zou beginnen om half
vier. Om half vier kwamen we aan op de feestlocatie en… er was niemand. De
bruidegom stond nog onder de douche, de feestlocatie werd nog opgetuigd. Twee
uur later begon de ceremonie pas, en iedereen leek het te weten. Alleen wij
rare Nederlanders zaten daar 2 uur duimen te draaien.
Nederlanders maken een
afspraak: je bent er en je bent op tijd. Door op tijd te komen laat je zien dat
je de persoon met wie je een afspraak hebt waardevol vindt, want je dwingt hem
niet zijn tijd te verdoen. Regen, file, onverwachts bezoek dat voor je deur
staat: het is in Nederland allemaal geen geldig excuus voor te laat komen. Voor
belangrijke zakelijke afspraken calculeer je vertraging in; dan loop je maar
een extra rondje voordat je naar binnen gaat. Voor informelere afspraken hebben
we het “huppeldepup” kwartiertje: Ik heb inmiddels kennisgemaakt met het
Brabants kwartiertje, het Leids kwartiertje, het Delfts kwartiertje, het
academisch kwartiertje, het Zaans kwartiertje. Kortom: in Nederland mag je bij
informelere afspraken maximaal 15 minuten te laat komen. Als ik te laat dreig te komen, bel of app ik
even. Dat is noodzakelijk voor mijn eigen gemoedsrust.
Mijn niet-westerse
vriendinnen halen rustig hun schouders op over mijn 15-minuten-te-laat appje.
Een lunchafspraak om 12:00? Aangezien voorbereidingen en reistijd ook horen bij
de gebeurtenis ‘lunchen’, betekent die afspraak voor hen zoiets als: ergens
tegen enen wordt je verwacht. Regen en onverwachts bezoek zijn natuurlijk
redenen dat je niet komt. Over afzeggen wegens regen hoef je niet eens te
bellen, natuurlijk gaat het dan niet door. Het is beledigend om onverwachts
bezoek de deur te wijzen, dus zeg je je volgende afspraak af, of kom je niet
opdagen.
Deze verschillende interpretaties van tijd zijn een recept voor
culturele botsingen in een multi-culturele samenleving. Ik ken helaas
verschillende voorbeelden van jongeren die door deze botsing in de problemen
komen. Ze zijn bijvoorbeeld niet op tijd op hun werk, doordat ze thuis
plotseling in moesten springen en daardoor verliezen ze hun baan.
Een van de dingen die kan
helpen is vroegtijdig over deze verschillen praten. Een vriendin van mij
vertelde me dat ze na 4 jaar heeft ontdekt dat je in Nederland 15 minuten te
vroeg moet komen, en dat ze dat graag meteen in het begin had geweten. Bovendien,
in een vroegtijdig gesprek zijn de frustraties over en weer nog niet zo hoog
opgelopen dat genade geen kans meer heeft. Laten we daarom dit gesprek snel voeren
met nieuwkomers: Hoe beleven we tijd? Waarom vind je op tijd komen zo
belangrijk/ waarom kan je geen nee zeggen tegen onverwachts bezoek? Hoe kunnen
we hier samen een weg in vinden?
Een andere optie leerde ik van een Nederlandse coach een paar jaar geleden: Hij besloot de term “te laat” te vervangen
voor “laat”. Iemand kon “laat” zijn, maar niet meer "te laat". “Te laat” gaf alleen maar
heel veel stress. Door zijn tijd ruimer in te delen, kon hij het ‘laat zijn’
van zijn cliënten ondervangen. Dit lijkt mij een mooie middenweg: In informele
settings vervangen we de uitdrukking “te laat” voor “laat”. Als de ander laat is, halen we diep adem,
drinken alvast een kopje thee en onthaasten even. Zo hebben we meteen een
prachtige kans om ons krankzinnige leeftempo omlaag te schroeven. Uit ervaring weet ik: een huwelijksceremonie is ook mooi als het twee uur "te laat" wordt voltrokken...
Reacties
Een reactie posten