Integreren, Hoe dan? afl. 4 Uitnodigen
Ik heb altijd geleerd dat het onbeleefd is om jezelf bij iemand uit te nodigen. En al helemaal niet voor het eten. En dus nodigde ik in eerste instantie altijd mijn niet-westerse vrienden eerst bij ons uit, en stelde niet voor dat wij zouden komen eten: Nee, ik wilde niet zo onbeschoft doen. Totdat mijn vader me vertelde dat hij had gelezen dat in sommige culturen mensen het liefst hadden dat je op bezoek kwam in plaats van uitgenodigd te worden. Moeilijk te geloven? Dat vond ik ook. Tot ik in contact kwam met een Turks stel. Ik weet niet hoe vaak ik hen heb uitgenodigd om bij mij thuis te komen eten. De boot werd volledig afgehouden. Na de zoveelste ‘inshallah’ dacht ik aan de woorden van mijn vader en besloot het over een andere boeg te gooien: “Als het lastig is voor jullie om bij ons te komen, kunnen we ook wel bij jullie komen eten?” “O, dat is goed, donderdag?” Hmm, over cultuurclash gesproken. De activiteiten die we opzetten voor ‘nieuwkomers’ om...